De boze dop
Boosheid is net als een fles frisdrank, als je de fles flink schud dan ontstaan er veel bubbels. Als je de fles dan even laat staan dan lijkt het alsof er geen bubbels meer zijn. Maar dat lijkt maar zo, als je de fles opent dan blijkt het van binnen toch heel veel druk nog te zijn en spuit de frisdrank er toch nog uit.
Dit gebeurd nu ook bij boosheid bij kinderen als je het kind niet leert dat de dop van de fles eraf mag blijven. Als de dop erop blijft dan blijft de boosheid ook in de fles zal je denken, deze slaat bij een kind echter naar binnen. Terwijl als je het kind ruimte geeft om de dop eraf te mogen laten dan ontstaan er ook minder bubbels en kan de boosheid beter ventileren. Dit kan je dan veel beter begeleiden dan als alles in één keer naar buiten komt. Zo kan het kind beter vertellen waar de boosheid vandaan komt en hoe het ontstaan is.
Wat is boosheid eigenlijk en is het normaal?
Boosheid is één vaan de vier grote emoties, bang, blij, boos, verdrietig, het zijn gezonde emoties. Bij boosheid zitten ook andere emoties die uiteindelijk tot boosheid leiden. Irritaties, frustratie, afgewezen voelen, teleurgesteld zijn, uitgelachen worden of niet serieus worden genomen. Deze gevoelens horen nou éénmaal bij het leven en je kan kinderen leren hoe je om kan gaan met deze emoties.
Hoe zit dat dan met boosheid?
Een boos kind roept heel vaak boosheid in ons op. Dat is zo gek niet, want wij waren eens ook kind. Het blijkt dat we onze eigen boosheid die we als kind niet mochten uiten, nog kunnen ervaren en voelen in het contact met onze kinderen. Het hele scala aan gevoelens hierboven genoemd waren ook onze gevoelens en liggen verborgen in ons systeem. De amygdala in onze hersenen heeft het zorgvuldig opgeslagen. De explosie die kan ontstaan bij onze boze kinderen raakt dit stuk aan en we voelen het alsof het gisteren is gebeurd.
Wat gebeurt er als je die bubbels nou niet onder controle houd?
Er ontstaat heel veel spanning en de opgekropte woede gaat ergens diep van binnen wroeten. Het wordt mogelijk voelbaar in de buurt van je hart, bij een de ander in de maag. Kinderen hebben vaak de neiging hun boosheid in hun buik te tekenen, in het hoofd maar ook in de armen of benen. Kinderen hebben de neiging om bij hun boosheid te gaan schoppen en slaan. Als ouder kan je voorstellen dat als er veel boosheid van binnen blijft zitten er veel plekken ontstaan die pijnlijk worden bij een kind. Wat je dan als ouder gaat zien is dat je kind dan ‘onhandelbaar’ wordt. Maar we gaan dan wel aan hetgeen voor bij wat er daadwerkelijk aan de hand is. Juist door de boosheid van je kind te voelen en te herkennen en te erkennen kan je mogelijk deze uitbarstingen voorkomen.
Hoe pijnlijk is het
Vroeger werd er bijna niet of nauwelijks aandacht aan onze emoties, niet zeuren maar doorgaan, gaat vanzelf wel over. Juist ook boosheid was iets waar mensen geen raad mee wisten. Vaak werd dit afgedaan door één van voorgaande zinnen of je kreeg ervan langs. Het niet begrijpen en het moeten inslikken van deze boosheid is waar veel van ons mee geconfronteerd zijn. Dit heeft mogelijk ook zijn weerslag op je eigen kinderen. Als je eigen boosheid wel onder controle kan hebben dan kan je ook jezelf in de spiegel aankijken, was de manier waarop je reageerde naar je kind wel normaal? Was het niet buiten proportioneel? Als je dit kan dan kan je ook ontleden hoe de boosheid tussen jou en je kind zijn ontstaan of kan je onderzoeken waar de boosheid en frustratie van je kind vandaan komt.
Het uiten van boosheid
Door jezelf kwetsbaarder op te stellen leert je kind ook dat het hebben van boosheid menselijk is. De manier hoe je hiermee omgaat is echter wel van cruciaal belang, je kind zal toch het één en ander van jou als opvoeder meekrijgen.
Iets kapot maken dat kan natuurlijk niet, dus moeten we een alternatief gaan vinden of zoeken. Hoe kan je kind met frustraties omgaan, slaan op een kussen of schoppen tegen een zak? Door de energie eruit te schoppen of boksen ontladen ze zich van de boosheid. Dit moet je als ouder zijnde echter wel begeleiden. Hang de bokszak niet te ver weg, maar juist daar waar je in de gaten kan houden wat er gebeurd. Geef aan je kind aan dat je het begrijpt en dat het oké is dat die boosheid er juist uit komt. Als dit oplucht kan je vaak veel beter met je kind hierover in gesprek, afhankelijk van de leeftijd.
Tranen
Er komen bij boosheid ook vaak tranen kijken, dit is meestal de verdriet die onder de boosheid aanwezig is. Dit is het moment dat er pas echt met ontladen begonnen gaat worden. Hierdoor wordt de opluchting al beter zichtbaar en kan er juist ontspanning ontstaat. Dit heeft meteen een goed effect op het gedrag van je kind. Door de ontlading slapen ze beter, zijn ze ook meer geestelijk en lichamelijk ontspannen en maken gemakkelijker contact. Luisteren naar je kind, wat je kind voelt en juist het benoemen van die emoties/ gevoelens leert een kind dat dit er gewoon bij hoort en dat ze normaal zijn.
Eigen verdriet
Hoe moet dat dan met je eigen boosheid en verdriet die je op dat moment nog hebt? Daar mag best ruimte voor zijn maar ga dit niet met je kind bespreken. Zeker niet als het te maken heeft met gevoelend die vanuit een andere situatie ontstaan zijn waar je kind niets mee te maken heeft. Praat met je eventuele partner hierover, schrijf het voor jezelf op of misschien heb je wel iemand anders waar je hier mee terecht kan. Zelf opkroppen heeft namelijk ook geen zin.
Wat doe het verwerken jouw verdriet bij je kind?
Het opruimen van je eigen pijn daarvan is het effect op je kinderen erg groot. Kinderen zijn één met ons, zij voelen precies de pijn die je als ouder ook voelt. Als je als ouder beseft en jezelf toelaat te voelen wat je voelt en met deze emoties aan de slag gaat en leert hoe je ze kan opruimen en verwerken dan zal je kind je uiteindelijk heel erg dankbaar zijn. Het resultaat zal in zeer korte tijd zichtbaar zijn. Je zal zien dat de relatie met je kind meer ontspannen is. Uiteindelijk wil je toch ook dat je samen met je kind gelukkig bent. Zo verbind je je steeds meer met je kind(eren).
Mocht je na dit stuk vragen hebben dan kan je ze altijd stellen.